ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Βερανζέρου 22, 6ος όροφος
www.goneis.org. E-mail: omosp.goneon.attikis@gmail.com
Α Π Ο Φ Α Σ Η
τ ο υ Δι ο ι κ η τ ι κ ο ύ Σ υ μ β ο υ λ ί ο υ
τ η ς Ο μ ο σ π ο ν δ ί α ς Π ε ρ ι φ έ ρ ει α ς Α τ τ ι κ ή ς
σ τ η ν σ υ ν ε δ ρ ί α σ η τ η ν 2 7 / 2 / 2 0 2 1
Ένα χρόνο και οι καταστροφικές συνέπειες της διαχείρισης της πανδημίας έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται στη ζωή των παιδιών μας. Οι μήνες κλειστών σχολείων και εγκλεισμού έβαλαν φρένο σε όλες τις πλευρές της ζωής τους, στη μόρφωσή τους, την κοινωνικοποίηση, τη συναισθηματική ανάπτυξη, τη σωματική τους άσκηση. Έβαλαν φρένο στα όνειρά τους για το μέλλον.
Αυτές οι συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν η κυβέρνηση έπαιρνε όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να κρατήσει τα σχολεία ανοιχτά και ασφαλή, αν άκουγε τα δίκαια αιτήματα μας , για δωρεάν επαναλαμβανόμενα τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, για μείωση τους αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, για πρόσληψη μόνιμων καθαριστριών και μόνιμων εκπαιδευτικών με βάση τις αυξημένες ανάγκες, για επιπλέον μέτρα στη μεταφορά των μαθητών ώστε να αποφεύγεται ο συγχρωτισμός.
Αντί για αυτό αντιμετωπίζουμε μια ανισότιμη τηλεκπαίδευση, που το βάρος της έπεσε στις πλάτες μας με άγχος, τόσο της προετοιμασίας των πανελλήνιων εξετάσεων, με την αγωνία της τράπεζας θεμάτων, όσο και των μικρότερων ηλικιών με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Όλα αυτά η κυβέρνηση τα αντιμετώπισε με ευχολόγια και επικοινωνιακά τερτίπια, με πόλεμο λάσπης, χημικά και προσαγωγές μαθητών στις κινητοποιήσεις.
Ο εγκλεισμός των παιδιών μας σε συνδυασμό με όλα όσα περνά σήμερα η κάθε λαϊκή οικογένεια που πλήττεται από την αναστολή εργασίας των γονιών και τα πενιχρά επιδόματα, τα αυξημένα επίπεδα ανεργίας και την οικονομική ανασφάλεια, την εντατικοποίηση της δουλειάς με την τηλεργασία, αυξάνει μια σειρά από αρνητικά συναισθήματα, όπως το στρες, ο θυμός, η απογοήτευση, η αγωνία για το μέλλον.
Με αγωνία παρακολουθούμε τις έρευνες που ήδη διεξάγονται για τις επιπτώσεις που θα έχουν τα παιδιά μας και μακροχρόνια από τη μειωμένη σωματική τους δραστηριότητα, αφού έχουν σταματήσει κάθε αθλητική άσκηση, αλλά και στην ψυχολογία τους με την αύξηση φόβων, την ανία, την κατάθλιψη, την εξάρτηση στο διαδίκτυο, την έλλειψη επικοινωνίας με φίλους.
Από μελέτες που αφορούν παιδιά 3-18 χρόνων, φαίνεται ότι παρουσίασαν εκνευρισμό, προσκόλληση στους γονείς ειδικά στην ηλικία την προσχολική 3-6 ετών, άγχος αποχωρισμού, μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και διάσπαση προσοχής. Μάλιστα, προέκυπτε αυξημένη ανάγκη επίβλεψης από τους γονείς και άλλου είδους προβλήματα, ψυχολογικά, διαταραχές ύπνου, εφιάλτες, μειωμένη όρεξη για φαγητό κ.λπ..
Αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι το κλείσιμο των σχολείων παγκόσμια επηρέασε αρνητικά το 91% του μαθητικού πληθυσμού. Ειδικά ο περιορισμός, τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν. Ο περιορισμός στο σπίτι συνδέθηκε με αυξημένη αβεβαιότητα και άγχος που αποδόθηκε κυρίως στο κλείσιμο των σχολείων, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απουσία μιας δομημένης καθημερινότητας, τη διακοπή της ρουτίνας και κατ' επέκταση την εμφάνιση νωχελικότητας, νωθρότητας, έλλειψης κινήτρων για την ένταξή τους σε διάφορες δραστηριότητες. Γιατί το σχολείο είναι αυτό που προσφέρει ένα καθημερινό δομημένο πρόγραμμα, μια ρουτίνα που είναι ζωτικής σημασίας και αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή, υγιή ψυχολογική και συναισθηματική υγεία του παιδιού και του εφήβου.
Το «ακορντεόν», το άνοιγμα και κλείσιμο των σχολείων, εντείνει την αγωνία για το τι μας ξημερώνει αύριο, επιδεινώνει όλες τις τραγικές επιπτώσεις που έχει φέρει η διαχείριση της πανδημίας που έχει επιλέξει η κυβέρνηση. Μέχρι τώρα μετράμε τεράστια μαθησιακά κενά σε μια ψυχολογικά επιβαρυμένη νέα γενιά που ζει σε μια ασφυκτική κατάσταση στην πιο κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη της προσωπικότητας της. Επίσης, συνάδελφοι χρειάζεται να μας δημιουργεί ανησυχία το γεγονός ότι φαίνεται να «ρολάρει» η τηλεκπαίδευση, εξοικειώνεται τόσο ο μαθητής όσο και ο γονιός με την η λογική του μαθήματος με την πιτζάμα.
Άρα ΤΩΡΑ ακόμα πιο έντονα χρειάζεται να στηριχθούν τα σχολεία ολόπλευρα ώστε να λειτουργήσουν με ασφάλεια αλλά και να αντισταθμίσουν τις απώλειες που έχουν συσσωρευτεί από το παρατεταμένο κλείσιμο.
Είναι αναγκαία η ολόπλευρη στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας με όλο το απαιτούμενο εκπαιδευτικό προσωπικό. Είναι αναγκαία η ενισχυτική διδασκαλία για όλα τα παιδιά που χρειάζονται στήριξη. Είναι αναγκαία η εκπόνηση ειδικού προγράμματος για επιπλέον στήριξη σε συγκεκριμένες τάξεις όπως για παράδειγμα η Α’ Δημοτικού και η Β’ Δημοτικού, που οι φετινοί μαθητές της ήδη έχασαν τρεις μήνες πέρυσι όντας στην Α’ τάξη.
Σε αυτές τις συνθήκες φαίνεται ότι ως Ομοσπονδία χρειάζεται να βάλλουμε πιο έντονα το διεκδικητικό μας πλαίσιο με το τι σχολείο θέλουμε σήμερα, συνδέοντάς το και με τα ζητήματα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), του Κέντρου Υγείας, του Κέντρου Ψυχικής Υγείας, με τον σχολίατρο, με τους σχολικούς συμβούλους, με τους παιδοψυχολόγους, με τους ειδικούς παιδαγωγούς, με τους λογοθεραπευτές, τους εργοθεραπευτές που θα στηρίζουνε τον μαθητή, τον δάσκαλο και τον γονιό κάτω από όλες τις συνθήκες.
Στον αντίποδα όλων των παραπάνω από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας και της Κυβέρνησης τι είχαμε:
Καμία απάντηση στα δίκαια και αυτονόητα αιτήματά μας, καμία πρωτοβουλία υλοποίησης τους, ούτε ένα ευρώ δεν δόθηκε ακόμα και μέσα σε συνθήκες πανδημίας, αλλά τρία νέα αντιεκπαιδευτικά, νομοσχέδια, εν μέσω πανδημίας με κλειστά σχολεία, που ουσιαστικά επιτίθενται στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας.
Σε όλη αυτή την ζοφερή κατάσταση το Υπουργείο παιδείας νομοθετεί όχι με γνώμονα τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας αλλά στην κατεύθυνση να γίνει το σχολείο ακόμη πιο ανισότιμο.
Παράλληλα, όλη αυτήν την περίοδο γίναμε μάρτυρες της έντασης του αυταρχισμού της Κυβέρνησης τόσο απέναντί στους μαθητές που διεκδικούσαν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας για τα σχολεία και ουσιαστική μόρφωση και δέχθηκαν καταστολή με χημικά και συλλήψεις, όσο και απέναντι στους φοιτητές, με αποκορύφωμα τα γεγονότα στο ΑΠΘ όπου οι φοιτητές δέχθηκαν απρόκλητη επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις τη στιγμή που διεκδικούσαν το αυτονόητο, να ανοίξουν οι Σχολές και να επιστρέψουν στις σπουδές τους. Συνεχίζουμε να καταδικάζουμε τις παραπάνω τακτικές και στεκόμαστε δίπλα στις κινητοποιήσεις των μαθητών και φοιτητών που διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον και μια καλύτερη κοινωνία. Να δοθούν όλα τα χρήματα που απλόχερα μοιράζει η κυβέρνηση για ΜΑΤ για τις τεράστιες ανάγκες της παιδείας.
Και τώρα έχουμε και την «εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση» του σχολείου. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ισχυρίζεται ότι η «εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση» στην εκπαίδευση έχει ως στόχο «τη βελτίωση της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου», «της παιδαγωγικής και μαθησιακής λειτουργίας», «της διοικητικής λειτουργίας» καθώς και την «επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών».
Για να δούμε κάποια στοιχειά σε σχέση με τα σχολεία της χώρας μας:
➢ Το 30% των σχολικών κτηρίων είναι 50ετίας.
➢ Τα τελευταία χρόνια έχουμε πάνω από 70% περικοπή των κρατικών κονδυλίων που για τη Σχολική Στέγη.
➢ Γυμναστήριο έχει το 19% των Δημοτικών και το 42%, των Γυμνασίων – Λυκείων και το 17% των ΕΠΑΛ.
➢ Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 54% Δημοτικών.
➢ Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 16% Δημοτικών, το 50% των ΕΠΑΛ.
➢ Βιβλιοθήκη έχει το 44% των Δημοτικών, το 56% των Γυμνασίων, το 50% των Λυκείων και το 37% των ΕΠΑΛ.
➢ Οι δαπάνες για την Παιδεία μειώνονται 1,8δις κάθε χρόνο για 11 συνεχόμενα χρόνια. ➢ Κάθε χρόνο οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δισ. ευρώ στην ιδιωτική εκπαίδευση
➢ Στη Δευτεροβάθμια πάνω από 60 ετών είναι το 14,7% των εκπαιδευτικών, πάνω από 50 ετών το 72,7%. Κάτω από 40 ετών είναι μόλις το 5,34%.
➢ Τα ¾ των μαθητών φοιτούν σε τμήματα από 18 έως 30.
➢ 700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών. ➢ Το 32% των εκπαιδευτικών μετακινείται σε 2 έως 5 σχολεία.
➢ Το 17% των εκπαιδευτικών συμπληρώνει με 2η ανάθεση το διδακτικό του ωράριο.
➢ Από το 2010 έως σήμερα 40.000 εκπαιδευτικοί συνταξιοδοτήθηκαν και έγιναν 3.459 μόνιμοι διορισμοί μόνο στην Ειδική Αγωγή.
➢ Το 25% των μαθητών δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στη τηλεκπαίδευση.
Άρα τι θα έχουμε με τα παραπάνω δεδομένα;
Σε ένα υποχρηματοδοτούμενο σχολείο θα αξιολογείται η «ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών πόρων». Δηλαδή πώς θα γίνεται περιορισμός δαπανών; Θα βάζουμε πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη ως γονείς, θα έχουμε ουσιαστικά ένα νομιμοποιημένο επιβεβλημένο κυνήγι χορηγών.
Σε ένα υποστελεχωμένο σχολείο, που η λειτουργία του βασίζεται σε συμβασιούχους, θα αξιολογείται η «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού». Τι θα γίνεται με τα εκπαιδευτικά κενά και με εκπαιδευτικούς που διδάσκουν άσχετα με την ειδικότητά τους μαθήματα; Σε ένα σχολείο με ακατάλληλες υποδομές, με αίθουσες κλουβιά και χιλιάδες μαθητές σε κοντέινερς, θα αξιολογείται «η αξιοποίηση των σχολικών υποδομών», αλλά και ο εμπλουτισμός και εκσυγχρονισμός τους; Πως θα γίνεται αυτό; Σε μια εποχή που η ανάγκη για γνώση και ολόπλευρη μόρφωση δεν υφίσταται θα αξιολογείται η «καλλιέργεια δεξιοτήτων στους μαθητές».
Θα έχουμε ανταγωνιζόμενα σχολεία που θέτουν ως στόχο «το καλύτερο σκορ». Ουσιαστικά θα έχουμε μεγαλύτερη υποβάθμιση του σχολείου, θα διαφοροποιείτε κάθε σχολείο ουσιαστικά με βάση τι μπορούν να πληρώσουν οι γονείς, θα υπάρχει μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση και διαφοροποίηση με βάσει τι καλύπτουν οι γονείς που δεν καλύπτει το Κράτος (Κυβέρνησης, Περιφέρεια, Δήμοι). Η αξιολόγηση θα δείχνει με το δάχτυλο ως υπεύθυνους, για όλα τα «στραβά» του σχολείου, τους εκπαιδευτικούς, τους ίδιους τους μαθητές και εμάς τους γονείς. Συνεχίζεται η λογική της ατομικής ευθύνης.
Στην Ε.Ε. η «αξιολόγηση» εφαρμόζεται σχεδόν σε όλα τα κράτη με πανομοιότυπους τρόπους. Όπως είναι συγκριτικές μελέτες των επιδόσεων των μαθητών σε περιφερειακό, εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο (πρόγραμμα PISA), οι επισκέψεις των αξιολογητών στα σχολεία, τα ερωτηματολόγια, οι δομημένες συνεντεύξεις η παρατήρηση του μαθήματος μέσα στη σχολική τάξη, ο έλεγχος των εποπτικών μέσων και των εγκαταστάσεων του σχολείου.
Στην Ολλανδία, για παράδειγμα στο Άμστερνταμ, υπολογίζοντας τα τεράστια κενά σε δασκάλους παίρνουν μέτρα έκτακτης ανάγκης ώστε να τοποθετούν εκπαιδευτικούς χωρίς πτυχίο, να προχωράν σε συγχωνεύσεις ακόμα και σε κατάργηση μαθημάτων όπου παραδέχονται ότι αυξάνεται η ανισότητα ευκαιριών μεταξύ μαθητών με διαφορετικό υπόβαθρο.
Η πρώτη απάντηση δόθηκε και με την ανακοίνωση της ΑΣΓΜΕ, να την αξιοποιήσουμε, για παράδειγμα αρχικά να συζητηθεί συνολικά το θέμα της Αξιολόγησης στα ΔΣ Συλλόγων και σε Ενώσεως. Από την μέχρι τώρα εμπειρία υπήρχε θετική ανταπόκριση για την πρώτη απάντηση μας τόσο από γονείς όσο και από εκπαιδευτικούς. Να παρθούν πρωτοβουλίες με τους αντίστοιχους συλλόγους εκπαιδευτικών.
Συνάδελφοι, μετά από την σημερινή συζήτηση και την ομόφωνη συμφωνία όλων μας το επόμενο διάστημα τόσο για τα συμπεράσματα από τον ένα χρόνο αυτής της κατάστασης των σχολείων μας, το αποτύπωμα της πανδημίας στα παιδιά μας, την φυσική κατάσταση των μαθητών όσο και για την ενημέρωση του συνόλου των μελών Συλλόγων και Ενώσεων για όλα τα παραπάνω, αποφασίζουμε να προχωρήσουμε σε 2 διαδικτυακές εκπομπές με την αντίστοιχη θεματολογία:
1. Για τα συμπεράσματα από τον ένα χρόνο αυτής της κατάστασης των σχολείων μας
2. Το αποτύπωμα της πανδημίας στα παιδιά μας, στην φυσική κατάσταση των μαθητών.
Ενημερωτικά να αναφέρουμε ότι η εμπειρία από τις διαδικτυακές συζητήσεις για το αποτύπωμα της πανδημίας στους μαθητές, με συλλόγους εργαζόμενων ΟΤΑ και Εμποροϋπαλλήλων ήταν πολύ θετική. Υπήρχε ενδιαφέρον τόσο για την ψυχολογία των μαθητών όσο και για την δράση των Συλλόγων γονέων.
Αποφασίζουμε να ακολουθήσει υπενθύμιση της θέσης του ΔΣ μας με ενημερωτική ανακοίνωσης για τις εκλογικές διαδικασίες των Συλλόγων.
27 Φεβρουαρίου 2021
