ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ
Δίχρονη προσχολική εκπαίδευση, μια κυβερνητική εξαγγελία και μια νομοθετική ρύθμιση του 2018 για τα νήπια των 4 και 5 ετών, η οποία αρχικά αντιμετωπίστηκε με ανακούφιση από πολλούς γονείς, αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκε μια ακόμα μεγάλη φούσκα.
Χωρίς κανένα σχεδιασμό, με βασικές ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, με αναγκαίες προϋποθέσεις την υλοποίηση των απαραίτητων διορισμών νηπιαγωγών, την ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, την εξασφάλιση χρηματοδοτήσεων, προϋποθέσεις για τις οποίες αδιαφόρησαν παντελώς οι αρμόδιοι, κυβέρνηση και δήμος, για τα σχολεία.
Τα μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα της παιδείας όπως κατάλληλη σχολική στέγη με σύγχρονες προδιαγραφές, μελέτες αντισεισμικής προστασίας και πυρασφάλειας, στελεχωμένα σχολεία με επαρκές και μόνιμο προσωπικό καθαριότητας, φύλαξης, σχολικών τροχονόμων, τραπεζοκόμους και νοσηλευτές, εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης αποτελούν για τις κυβερνήσεις ''κόστος'' και δεν λύνονται.
Η Δημοτική αρχή της Αθήνας, από την ψήφιση του νόμου 4521/2018 που προβλέπει την υποχρεωτική δίχρονη προσχολική εκπαίδευση σε βάθος τριετίας, αρχής γενομένης από το σχολικό έτος 2018-2019, μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει κανένα μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση.
Αφού με Υπουργικές αποφάσεις εξασφαλίστηκε ότι ο μεγαλύτερος Δήμος της Ελλάδας εξαιρείται(!) από τις νομοθετικές ρυθμίσεις για τα δύο πρώτα σχολικά έτη, πάλι φάνηκε πολιτικά άβουλη η δημοτική αρχή του κου Μπακογιάννη να εξασφαλίσει και να εγγυηθεί την ισότιμη πρόσβαση των προνηπίων -νηπίων στην παιδαγωγική διαδικασία.
Η εξαίρεση του Δήμου Αθηναίων από την 2χρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση από την έναρξη του νόμου μέχρι και το σχολικό έτος 2020-2021( με τελευταία νομοθετική ρύθμιση τον Ιούλιο του 2020 και ενώ είχαν γίνει οι εγγραφές των νηπίων) αποτελεί εμπαιγμό. Η φοίτηση όλων των παιδιών δεν αποτελεί χαριστική παροχή αλλά υποχρέωση. Στην Αθήνα όπου ζουν χιλιάδες φτωχές οικογένειες, που βιώνουν τις συνέπειες των μνημονιακών μέτρων και των συνεπειών των αναποτελεσματικών αποφάσεων καραντίνας, τα παιδιά δεν μπορεί να είναι δεύτερης κατηγορίας! Τα παιδαγωγικά οφέλη από την ένταξη των νηπίων στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι σε όλους γνωστά. Δεν μπορείς να εξαναγκάζεις γονείς να επιβαρύνονται οικονομικά πληρώνοντας ακριβά σε ιδιωτικούς σταθμούς ή για φύλαξη των παιδιών στο σπίτι.
Αντί λοιπόν πρωταρχικό μέλημα των αρμόδιων παραγόντων παιδείας αλλά και υποδομών του Δήμου της Αθήνας να είναι η εξασφάλιση χρημάτων και κτιρίων, για την υλοποίηση των διατάξεων του νόμου για την εκπαίδευση των προ νηπίων, εκείνοι τι κάνουν;
- Στο πλαίσιο της εξεύρεσης σχολικών αιθουσών -χρειάζονται περίπου 110-120 αίθουσες- ξεκίνησε αγώνας δρόμου για μίσθωση χώρων, οι οποίοι αφενός είναι ελάχιστοι και ακριβοί και αφετέρου-και κυριότερο-είναι εντελώς ακατάλληλοι για τις ηλικίες προ νηπίων. Δεν είναι δυνατόν μικρά παιδιά να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες σε όροφο(!).
- Αφού δεν προχώρησαν οι αρχικές σκέψεις για εγκατάσταση κοντέινερ(βαρέως ή ελαφρού τύπου αδιάφορο) σε προαύλια σχολείων και νηπιαγωγείων(δηλ. οι μικροί χώροι των προαυλίων να γίνουν ανύπαρκτοι) άρχισαν να καταργούν λειτουργικές αίθουσες από τα δημοτικά σχολεία και να ''βαφτίζονται'' αίθουσες διδασκαλίας προ νηπίων.
Καταργούνται χώροι εστιατορίου για το ολοήμερο, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, εργαστήρια πληροφορικής, μουσικής αλλά και βιβλιοθήκες. Μια τραγική υποβάθμιση της εκπαίδευσης.
Στο δικό μας σχολείο συστεγάζεται και το 140ο νηπιαγωγείο με αποτέλεσμα, εκτός από το πρόβλημα του κοινού προαυλισμού, να χρησιμοποιείται ο χώρος της αίθουσας σίτισης του δημοτικού ως αίθουσα του νηπιαγωγείου και η αίθουσα εκδηλώσεων να έχει μετατραπεί σε αίθουσα διδασκαλίας. Δεν πληρούνται οι ελάχιστες υγειονομικές προϋποθέσεις κατά την σίτιση, αλλά ούτε και οι βασικές εκπαιδευτικές και παιδαγωγικές προϋποθέσεις για την φοίτηση των προ νηπίων και νηπίων.
Αντίθετα με τα αιτήματα του γονεϊκού κινήματος για αποσυμφόρηση των αιθουσών διδασκαλίας με 15 μαθητές ανά αίθουσα λόγω πανδημίας, πάνε να προσθέσουν και άλλα παιδιά μέσα στα ήδη ασφυκτικά γεμάτα κτίρια των δημοτικών σχολείων.
Δαπανώνται χιλιάδες ευρώ σε έργα βιτρίνας, ενώ χώροι απαλλοτριωμένοι και χαρακτηρισμένοι ως χώροι εκπαίδευσης, όπως ο χώρος του πρώην εργοστασίου ΒΟΤΡΥΣ σύμφωνα με αποφάσεις του 2003 και 2012, παραμένουν ανεκμετάλλευτοι επί χρόνια, ή άλλοι χώροι όπως ο χώρος που γειτνιάζει με το 162ο δημοτικό, που ενώ είχε αποφασιστεί η απαλλοτρίωσή του στη συνέχεια αυτή η απόφαση αναιρέθηκε από την σημερινή δημοτική αρχή.
Σ' αυτή την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και του δήμου οι γονείς θα σταθούν απέναντι.
Απαιτούμε:
- Ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 ετών στα δημόσια νηπιαγωγεία.
- Άμεση εφαρμογή της
δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο Δήμο
Αθηναίων.
- Να δοθούν άμεσες λύσεις στο κτιριακό πρόβλημα των νηπιαγωγείων του Δήμου μας με εξεύρεση κατάλληλων χώρων και προγραμματισμός για εύρεση οικοπέδων και ανέγερση κτιρίων. Κανένα κοντέινερ σε ακατάλληλα προαύλια σχολείων.
Το Δ.Σ του Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων του 144 δημοτικού σχολείου.
ΑΘΗΝΑ 22/3/21
